Çocukluk İşte. . .

A-A+

Çocukluk İşte...

Uzak diyarlardan bir masal dinlesem..
Varmışlı yokmuşlu... inişli yokuşlu..
Çocukluk hayalleriyle karşılaşsam ansızın...
Onların peşinden sürüklenip gitsem keşke..
O zamanlar düşünceler ne kadar da temizmiş..
Düşler ulaşılası düşler...
Sevgiler istenir, sıcacık bir karşılık verilirmiş..
Sevmediğini sevmez, şimdilerdeki gibi numaralar çekilmezmiş..
Gökyüzünün mavisi daha manidarmış o zaman..
dert tasa yokmuş, yürekler atarsa pırpır biraz daha oyun için sadece..
Kar yağınca aklıma geldi de,
Sokaklar azcık kar görsün... fırlanırmış sokaklara...
Soğuktan uyuşuk parmaklar hissedilmezmiş, yeni yeni kartopuları yapma derdinde..
Şimdi üşengeçler gibi evin bi köşesine sinmiş, bu soğukta dışarıya mı çıkılırmış diyorum..
Yaşlı değilim ama.. çocukluk sevinçlerim körelmesin istiyorum...
O hep var olsun içimde..
Temizliği saflığı ve güzelliğiyle kalsın...
Kar yağdığında beni yerimden kaldırsın çocukça isteklerim..
Gözlerimi kapattığımda hayaller kapımı çalsın..
Küçücük mutluluklardan sevinmek istiyorum...
Bazen;
Önümde yürüyenlere çelme takmak...
Gelen misafirlerden azcık da olsa harçlık almak..
Dondurma yediğimde ağzımın kiriyle sokaklarda dolaşmak istiyorum..
Otobüs sıkışık olduğunda yanımdakilerin ayaklarına basmak...
İnsanların ne düşündüklerini umursamadan yaşamak
Gülümsemelerim zorunlu değil içten olsun istiyorum..
çocukça yaşamak belki daha kolaylaştırır hayatı,
toz pembe çerçeveler kondurmak hayatın çevresine..
ve hep ona oradan bakmak..
eminim o zaman içimde muzip kız
gözleriyle ve yüreğiyle gülümseyecek...