Çocukluk İşte

A-A+

Çocukluk İşte

Her şeyin ilkini yaşamaktır çocukluk. Bu yüzden belki de insanın çocukluğunu yaşadığı dönemler, hayatının en güzel dönemleridir. Tabi iyi bir şeyler yaşandıysa. Kötü de olsa yine de her insan için çocukluğunun özel bir yeri vardır.

İlkler çok önemlidir çünkü. İlk tattır ve henüz ne vücut ne de beyin alışkanlık kazanmadığı için, onun tam anlamıyla tadını çıkarır.

Arkadaşınızla birlikte biriktirdiğiniz parayla içtiğiniz çorbanın tadı hangi çorbada vardır. Babanızla parkta gezerken aldığınız bir dondurmanın, bayramlarda alınmış, yanı başınıza koyduğunuz bir ayakkabı, elbisenin keyfini ne ile kıyaslayabilirsiniz.

Büyüklerin sohbetini hayranlıkla dinlerken, mahalle arkadaşlarıyla oynarken, farklı şehirlere gittiğiniz tatillerde aldığınız hazzı başka neyden aldık ki büyüyünce?

İlk göz göze gelmeler ve hele ilk aşkların aşkı başka hangi aşkta vardır. Öyle kutsal, öyle yüce ve öyle masum!

Ve henüz aile dağılmamışken, kimse büyümemişken, kardeşlerle aynı odada yatılan, aynı sofrada kavga edilerek yenen ve gülümsemekten öldüren mutlulukları başka nerde yaşadık, öyle kalabalıkken içimiz…

Ne zaman büyürüz, ne zaman çocukluktan çıkarız? Köyle, şehrin ayırımındaki nüfus gibi bir ayırımı mı vardır, çocuklukla gençliğin ya da yetişkinliğin? Şu yaşta çocuk, şu yaşta yetişkin! Vücut yaşıyla sınırlı bir şey midir?

Ne zaman bitecektir çocukluk. Ne zaman yaşlanacağızdır. İşte her şeyi tükettiğimiz zaman, yaşlandıkça değil, yaş ilerledikçe değil.

Büyüsek de bu yüzdendir çoğu çocuksu tepkilerimiz, içimizdeki sevinçleri kontrol edemediklerimiz. Gizlemeye çalıştıklarımız, başkalarından utanıp, ‘ne derler’ diyerek deli gibi hissettiğimiz, deli gibi sevindiğimiz.
Çocuk gibi hissettiğimiz...

Aslında çocukluk hiç bitmeyen bir şeydir de bu yüzden. Ne kadar büyürseniz büyüyün yaşamadığınız mutlaka bir şeyler vardır. İçinizdeki çocuk mutlaka yaşıyordur.

Yıllar sonra büyüyünce, çocukluğunda alamadığı, oynayamadığı oyuncaklarını alıp oynayan, salıncaklara binen, bilgisayarlarda oyun oynayan bu yüzdendir belki.

Hiç bitmeyen bir şeydir çocukluk aslında. İlkleri bitiremeyiz çocukluğumuzda, yaşam boyu devam edecek olan ilklerimiz bizi hep çocuk olarak yaşatacaktır. Gençlik de çocukluktur bu yüzden, orta yaş da, yaşlılık da.

Eğer biz bitmiş görüp, vazgeçmezsek, yaş yalanına, inanılanlara kaptırmazsak kendimizi.
Ya da yenilip, vazgeçmezsek!
Büyümeyelim hiç!