Anne ve Çocuk

A-A+

Minicik elleri, dudakları ve burnuyla  her baktığımızda dünyanın en büyük mucizesine tanıklık ettiğimiz; canımız, kanımız, her şeyimizdir çocuklarımız. Yaşamdaki en büyük sevgimiz, korkumuz, telaşımız, merakımız, sevincimiz ve üzüntümüzdür aynı zamanda.

Anne olunca mı başlar yoksa bir kadının yaşamı? Anne olunca mı yaşar insan tüm duyguları? İçine düşen o minicik şeyi öylesine bir özlemle bekler ki hiçbir kelime bulamazsınız bu durumu tarif edecek. Günleri büyük bir umut ve mutlulukla saymaya başlar ona kavuşmak için. Geçen her gün kalbinin ritimlerini kontrol edemez olur. Hiç görmediği ama içinde hissettiği o küçücük şey için dünyaları verir. Kadındır o ve daha da ötesi anne olacaktır. Uykusuz geceler geçirerek çocuğunu uyutmaya çalışan, hastalandığında içi acıyarak doktora götüren, her attığı tekmede derin acılar çekse de mutlu olan, düştüğünde bir yeri acıyacak diye ödü patlayan, dışarı çıkarken üstüne bir şey almadan çıkma deyip akıllar veren, yaşamdaki en büyük öğreticisi olan, Anneler Günü’nde dünyanın en mutlu kadını olan, Anne olunca anlarsın laflarını hep işitirken bir anda o lafları ağzından çıkarken duyan, tarifi ve izahı mümkün olmayan ruh halindeyken bile her saniye yavrusunu düşünen,’’Ona bir şey olmasın gerekirse bana olsun’’ diye canını hiçe sayan fedakâr bir anne olacaktır hem de.

Ve o kadının; Kendi annesinden işittiği onca laf, nasihat gibi gelen onca söz bir bir dizilir önüne. Kendi çocuğunu büyütürken hepsine ihtiyacı olur.Hele bazı anlar gelir ki söylenir kendi kendine: “Çok haklıymışsın, anne olunca anladım Anne diye’’ Hiç bir anne evladının mutsuzluğu için bir şey söylemez, hiçbir anne çocuğu kötü olsun istemez. Evlat kutsaldır. Annelik daha da kutsaldır. Onlar cenneti ayakları altında taşımaya layık olan fedakâr, temiz, cesur, anlayışlı, düşünceli, başı dik kadınlardır. Her gün hatırlanması gereken, aklı daima sizde olan, büyüseniz de sizi hala bir çocuk gibi gören, büyüdüğünüzü isteseler de kabul edemeyen muhteşem varlıklardır.

Allah anneleri melek gibi görür ve her çocuğun doğmadan önce kulağına fısıldarmış;

’’ Seni yarattım dünyaya yolluyorum ama hiç korkma küçük çocuk cesur ol, orda sana herkesten daha iyi bakacak bir canlı var. Başın sıkıştığında, bir yerin ağrıdığında, sıkıntıya düştüğünde, seni herkesten daha çok düşünecek bir canlı… Adı Ayşe olabilir Fatma olabilir Hatice olabilir Zeynep olabilir ve daha bir sürü isimle anılabilir… Ama sen ona kısaca anne diyeceksin’’